Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
yuvasız — sif. 1. Yuvası olmayan. Yuvasız quş. 2. məc. Yurdsuz, mənzilsiz, evsiz eşiksiz; avara, sərgərdan. Yuvasız quş – məc. yurdsuz, evsiz, sığınacaqsız adam haqqında. <Hindli qız:> Yuvasız bir quşam, elindən ayrı; Dağından, daşından, selindən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yersiz-yuvasız — sif. Yaşayış yeri olmayan; yersiz yurdsuz. Mədənlərdə, fabrik və zavodlarda işləyən fəhlələr, bəyin zülmündən və aclıqdan qaçıb iş axtarmağa gəlmiş kəndlilər, kasıblar, yersiz yuvasız zavallılar burada – Çəmbərəkənddə yaşayırdılar. S. Rəh … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bixaniman — f. evsiz eşiksiz, yurdsuz yuvasız … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ac — sif. 1. Aclıq hiss edən, yeməyə ehtiyacı olan (tox ziddi). Ac pişik. Ac z. qalmaq. – Ac qurd balasını yeyər. (Ata. sözü). Çığırma, yat, ay ac toyuq, yuxunda çoxca darı gör! M. Ə. S.. Ac qarın – 1) ac, heç şey yeməmiş; 2) məc. lüt, yoxsul, yurdsuz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ad — is. 1. Doğulduğu zaman adama verilən şəxsi isim. Ad və soyad. Ad qoymaq. Adın nədir? Adını söyləmək. – Sən öləsən, Xanmirzə bəyin adını verən kimi, qoçaqlar o saat qalxdılar. N. V.. // Ləqəb, təxəllüs. 2. Şöhrət. <Elmar:> Siz qızları ad… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
arvad-uşaq — is. dan. 1. Ailə, külfət. Mir Mustafa xanın özü dağlara qaçıb, arvad uşağı isə əsir gedib. Ç.. 2. Qadınlar və uşaqlar (bir yerdə). <Hacı Qurban:> Köç qalıb arvad uşaq əlində, mənsiz tərpənə bilməzlər, vaxt veriniz köçü yerinə yetirib, gəlim … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cəlayi-vətən — <ər.> Vətənindən ayrı düşmüş, dərbədər düşmüş, həyatını qürbətdə keçirən. Cəlayi vətən olmaq – vətənindən ayrı düşmək, yurdsuz yuvasız olmaq, qürbətə düşmək, dərbədər düşmək. <Qurbani:> Nə müddətdi cəlayi vətən olmuşam; Baş götürüb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
